Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/272

w sobie list królewski. Ferdynand na tę robotę patrzył z uwielbieniem.
 — Teraz, powiedział kardynał, Wasza Królewska Mość raczy mi powiedzieć gdzie jest jego pieczęć.
 — Dam ci ją, dam ci ją, nie przerywaj sobie, powiedział król.
 List zapieczętowano, król go zaadresował. Potem oparłszy brodę na ręku zamyślił się.
 — Nie śmiem zapytać króla, powiedział Ruffo kłaniając się.
 — Chcę, powiedział król wciąż zamyślony, żeby nikt nie wiedział że pisałem list do mego siostrzeńca, ani też przez kogo go posłałem.
 — A zatem Najjaśniejszy Panie, powiedział Ruffo śmiejąc się, Wasza Królewska Mość przed wyjściem z pałacu każę mnie zamordować.
 — Ty, kochany kardynale nie jesteś kimś, dla mnie ty jesteś drugim ja. Ruffo skłonił się.
 — O! nie dziękuj mi, nieosobliwy komplement.
 — Co tu począć? potrzeba przecież kogo posłać na wyszukanie Ferrarego.
 — Właśnie myślę o tem.
 — Gdybym wiedział gdzie jest, powiedział, Ruffo, poszedłbym po niego.
 — Na Boga! ja także wyrzekł król.
 — Wasza królewska Mość powiedział, że on jest w pałacu.
 — Jest z pewnością, tylko pałac jest duży. Czekajno, czekajno! doprawdy jeszcze jestem głupszy