Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/327

opinią o sobie samym. Mack czekał król drapał się w ucho. — A potem, spytał Mack, widząc że to co król miał do powiedzenia, nie zupełnie było powiedzianem.
 Ferdynand zdawał się namyślać.
 — Jedną z głównych zalet generała, jest być odważnym, wszak prawda?
 — Niezaprzeczenie.
 — Więc ty baronie jesteś odważnym?
 — Najjaśniejszy Panie!
 — Jesteś pewnym swojej odwagi?
 — Oh!
 — A więc ja, ja mojej nie jestem pewnym.
 Królowa zaczerwieniła się, Mack z podziwieniem patrzył na króla. Ministrowie i radzcy znając usposobienie cyniczne króla, uśmiechali się; nic ich nie dziwiło cokolwiek mogło pochodzić od tej szczególnej indywidualności, zowiącej się Ferdynandem.
 — Wreszcie, ciągnął dalej król, może się mylę i może jestem odważny nie domyślając się tego, zobaczemy. — Potem obracając się do swoich radzców, ministrów i generałów: — Panowie, powiedział, czy słyszeliście plan kampanii barona?
 Wszyscy ukłonili się na znak że tak.
 — I ty uznajesz go Ariola?
 — Tak, Najjaśniejszy Panie, odpowiedział minister wojny.
 — Ty uznajesz także Pignatelli?
 — Tak, Najjaśniejszy Panie.
 — I ty Colli?
 — Tak, Najjaśniejszy Panie.