Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/334

 — Prawie półszosta miliona dukatów, odpowiedział.
 — Hm! mruknął król.
 — Suma, ta powiedział Nelson, jest tylko tymczasowem zaliczeniem na gwałtowniejsze potrzeby.
 — Ale zanim uwiadomisz swój rząd aby nam tę sumę wyasygnował, zanim ją rząd wyśle, nakoniec zanim przybędzie do Neapolu, dużo czasu upłynie. Jesteśmy w połowie zimy, sądzę że na wyprawienie i powrót statku potrzeba sześciu tygodni; podczas tych sześciu tpgodni lub nawet miesiąca, Francuzi będą mieli czas przybyć do Neapolu.
 Nelson chciał odpowiedzieć, królowa mu przerwała.
 — Co do tego punktu, Wasza Królewska Mość może być spokojną, Francuzi obecnie nie mogą wojować zaczepnie.
 — Jednakże, odparł Ferdynand, wypowiedzieli nam wojnę.
 — Kto nam ją wypowiedział?
 — Ambasador Rzeczypospolitej. Mój Boże, możnaby sądzić że mówię nowinę.
 Królowa uśmiechnęła się wzgardliwie.
 — Obywatel Garat pospieszył się, powiedziała, i gdyby był znał sytuacją generała Championneta w Rzymie, byłby albo poczekał dłużej, albo nawet wcale nam jej nie wypowiadał.
 — A pani tę sytuację znasz lepiej od samego ambasadora, nieprawdaż?
 — Tak sądzę.