Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/341

 I zwróciwszy się do Ruffa, jak gdyby świadcząc się że rozkaz był przy nim wydany.
 — Może to być panie, ale ja, ciągnęła dalej królowa, myślałam o przykrości jaką panu sprawi wyrzeczenie się tej przyjemności, a przewidując że rada skończy się wcześnie i pozwoli ci jeszcze zapolować, wstrzymałam twego posłańca i nie na dziewiątą, a na jedenastą godzinę odłożyłam. Oto właśnie bije jedenasta, rada skończona, dziki upatrzone, nic nie przeszkadza wyjazdowi Waszej Królewskiej Mości.
 W miarę jak królowa mówiła wyraz twarzy króla stawał się promieniącym.
 — Ach! droga nauczycielko, — wiadomo że tym imieniem Ferdynand nazywał Karolinę, w chwilach przyjaźni, — ach! droga nauczycielko, nietylko jesteś godną zastępować Actona jako pierwszego ministra, ale jeszcze księcia della Salandra, wielkiego łowczego Powiedziałaś rada skończona, masz swego generała lądu, swego generała morza, będziemy mieli pięć do sześciu milionów dukatów na które nie rachowaliśmy. Wszystko co zrobisz będzie dobrze zrobionem. Proszę tylko o to, aby nie robić kroków zaczepnych zanim je cesarz rozpocznie na honor czuję się w wojowniczem usposobieniu: doprawdy zaczynam sądzić że jestem odważnym... Do widzenia kochana nauczycielko; do widzenia panowie, do widzenia Ruffo.
 — Malta, Najjaśniejszy Panie, zapytał kardynał.
 — Niech robią co chcą z Maltą: obchodzę się bez niej od stu sześćdziesięciu trzech lat, mogę się obejść i dalej. Szkaradna skała gdzie tylko dwa razy