Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/39

marynarzy, jedyny co poruszył a nawet zachwiał na Oceanie system kontynentalny Napoleona.
 Może się dziwić będziecie słysząc nas, wygłaszających pochwały dla Nelsona, tego strasznego nieprzyjaciela Francji, który z jej serca wytoczył najlepszą, najczyściejszą krew pod Abukir i pod Trofalgar; lecz ludzie jak on są owocem powszechnej cywilizacji; potomność nie stwarza dla nich osobnego kraju i ojczyzny, uważa ich za wielkość społeczną rodzaju ludzkiego, wielkość, jaką rodzaj ludzki powinien otaczać miłością, i niezmiernem poważaniem. Tacy gdy legną w grobie, już nie są więcej współzawodnikami ani obcymi, przyjaciółmi ani wrogami, nazywają się Annibal i Scipion, Cezar i Pompejusz: to jest faktami i czynami. Nieśmiertelność naturalizuje wielkie geniusze na korzyść społeczeństwa.
 Nelson urodził się 29 września 1758 r. był to więc w czasie o którym mówimy, człowiek trzydziestodziewięcioletni.
 Urodził się w Barnham-Thorpes, małej mieścinie hrabstwa Norfolk; ojciec jego był tam pastorem; matka umarła młodo, zostawiwszy jedenaścioro dzieci.
 Wuj Nelsona służący w marynarce, a będący spokrewniony z Walpolami, wziął go z sobą jako ochotnika na okręt o 64 działach zwany Redoutable. Statek popłynął do bieguna północnego; Nelson przez sześć miesięcy zostawał na lodach, walczył z białym niedźwiedziem i byłby został uduszony jego łapami, gdyby jeden z towarzyszów nie wpakował