życia już większy niż Annibal i niż Scypion, chciał podbić Egipt żeby zostać tak wielkim jak Aleksander i Cezar, otóż ten Napoleon skonfiskowany, zniweczony, wymazany z listy wojowników; w tej wielkiej grze wojny, spotkał nakoniec gracza szczęśliwszego czy zręczniejszego od siebie.
Na tej olbrzymiej szachownicy Nilu, której pionkami są obeliski, konikami sfinksy, wieżami piramidy, gdzie rycerze nazywają się Cambizesem, królami Sezostris, królowemi Kleopatra — został zamalowanym.
Ciekawym jest zmierzyć przestrach, jakim samo imię Francuzów i Bonapartego napełniało panujących Europy; ciekawa lista podarunków jakie Nelson otrzymał od tychże panujących, oszalałych z radości że Francja została poniżoną, a Bonaparte podług ich mniemania zgubionym.
Długi jest ich szereg, podajemy go przepisany z notatki skreślonej ręką Nelsona:
Od Jerzego III, godność para Wielkiej Brytanii i medal złoty;
Od Izby niższej, dla niego i jego dwóch najbliższych spadkobierców, tytuł barona Nilu i Barnhau Thorpes, z pensją dwóch tysięcy funtów sterlingów poczynając od 1 sierpnia 1798 r. to jest od dnia bitwy;
Od Izby parów, takaż pensja, w takichże warunkach, od tego samego dnia;
Od Parlamentu Irlandzkiego pensja z 1,000 funtów sterlingów;
Od Kompanii Indji Wschodnich, jednorazowo 10,000 funtów ster.
Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/45
Ta strona została przepisana.