Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/54

wdzięczą swoją tualetę korzyściom przemytniczym brata, uchodzącego za kontrabandzistę.
 Pewnego dnia Emma — miała ona wtenczas lat czternaście — zatrzymała się przed sklepem luster, żeby się przejrzeć w dużem zwierciadle, służącym za zegar w sklepie. Nagle uczuła się dotkniętą w ramię.
 Była to jej przyjaciółka Fanny Strong.
 — Co tu robisz? — zapytała ją.
 Emma zaczerwieniła się i nic nie odpowiedziała. Mówiąc prawdę powinnaby wyznać:
 — Przeglądałam się i znalazłam się piękną.
 Ale Fanny Strong nie potrzebowała odpowiedzi ażeby wiedzić co się dzieje w sercu Emmy.
 — Ah! — powiedziała wzdychając — gdybym ja była tak ładną jak ty, niedługo siedziałabym w tem obrzydłem mieście.
 — Gdzież byś poszła? — zapytała Emma.
 — Poszłabym do Londynu. Wszyscy mówią że przy ładnej twarzy, robi się majątek w Londynie. Idź tam, a jak będziesz miljonerką, weźmiesz mnie za swoją pokojówkę.
 — Czy chcesz żebyśmy tam razem poszły? — zapytała Emma Lyona.
 — Chętnie; ale cóż zrobić? nie mam sześciu pensów nawet i nie sądzę by Dick był bogatszym odemnie.
 — Ja — rzekła Emma mam blisko cztery gwinee.
 — To więcej niż nam potrzeba dla ciebie, dla mnie i Dicka — zawołała Emma.
 I podróż została postanowioną.
 W następny poniedziałek, nic nie mówiąc nikomu, trzej zbiegi wzięli w Chester dyliżans Londyński.