odesłał przez nową pannę z magazynu, oznaczając godzinę w której wraca do siebie.
Tą nową panną w magazynie była Emma.
O oznaczonej godzinie, wsadzono ją do powozu z pudełkami i posłano do hotelu miss Arabelli.
Piękna zalotnica czekała na nią; jej powodzenie było u szczytu, była kochanką zaledwie siedmnastoletniego panującego księcia.
Kazała Emmie wszystko sobie opowiedzieć, potem zapytała czy czekając powrotu Romneya, nie wołałaby zostać u niej dla rozweselenia w godzinach nudy, niż wracać do magazynu. Emma zapytała tylko o jedno, to jest czy będzie mogła bywać w teatrze. Miss Arabella odpowiedziała, że jeżeli tylko sama nie pojedzie do teatru, loża jej będzie na usługi Emmy.
Następnie posłała zapłacić kosztowności i kazała powiedzieć że zatrzymuje Emmę. Jubiler którego miss Arabella była jedną z najlepszych kundmanek, wcale się na nią o to nie gniewał.
Przez jaki szczególny kaprys modna kurtyzantka powzięła zamiar trzymania tej pięknej istoty przy sobie? Nieprzyjaciele miss Arabelli — a powodzenie wielu jej przyczyniło — dali tej fantazji wyjaśnienie, któremu Phryne angielska, przemieniona w Sapho, nie starała się nawet zaprzeczyć.
Przez dwa miesiące, Emma zostawała u pięknej zalotnicy, czytała wszystkie romanse jakie jej wpadły do ręki, bywała we wszystkich teatrach, a wróciwszy do swego pokoju, powtarzała wszystkie słynne role, naśladowała wszystkie baleta, na których była obe-
Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/57
Ta strona została przepisana.