Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/59

 Emma Lyona kochanka admirała Payne, miała własny dom, swoje sługi, swoje konie; ale fortuna ta była blaskiem meteoru: eskadra wyjechała, a Emma widziała okręt zabierający kochanka i niknące na horyzoncie jej sny złote.
 Lecz Emma nie była z kobiet zabijających się jak Dydona po niestałym Eneaszu. Jeden z przyjaciół admirała, sir Harry Fatherson bogaty i piękny gentleman, ofiarował się utrzymać Emmę na stanowisku na jakiem ją znalazł. Młoda kobieta już uczyniła pierwszy krok na świetnej drodze występku; przyjęła więc propozycję i przez cały sezon była królową łowów, uroczystości i tańców. Ale, po tym czasie, zapomniana przez drugiego kochanka, upodlona drugą miłością, powoli doszła do takiej nędzy, że źródłem jej utrzymania stał się trotuar Hay-Market. najbrudniejszy ze wszystkich trotuarów dla biednych istot zaczepiających przechodniów.
 Szczęściem, nikczemna rajfurka do której się udała aby wejść do zakładu zgorszenia publicznego, uderzona szlachetnem ułożeniem i skromnością swojej nowej pensjonarki, zamiast ją puścić na nierząd jak jej towarzyszki, zaprowadziła ją do pewnego sławnego doktora, bywającego w jej domu.
 Był to sławny doktór Graham, rodzaj szarlatana mistycznego i rozpustnego, wygłaszającego młodzieży Londyńskiej zmysłową religię piękności.
 Ujrzał Emmę: jego Venus Astarte była znalezioną w rysach tej Venus wstydliwej.
 Drogo zapłacił za ten skarb, ale, dla niego skarb ten był nieocenionym; położył ją na łóżku