Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/600

to były: księżne de Cariati, hrabina de San Marco, markiza San Clemente, księżna de Termoli, księżna de Tursi, markiza d’Altavilla i hrabina de Policastro.
 Mężczyźni byli: admirał Nelson i dwaj jego oficerowie, a raczej przyjaciele. Jeden był kapitan Troubridge, drugi kapitan Bali. Pierwszy dowcipny, pełen fantazji i humoru; drugi poważny i sztywny jak prawdziwy Bretończyk.
 Innymi zaproszonymi byli: wykwintny książę de Rocca Romana, brat Nicolina Caracciola, który nie domyślał się nawet — mówimy o Nicolinie, że minister i królowa zadawali sobie tyle trudu, aby odkryć jego osobistość; książę d’Avalos nazywany częściej markizem del Vasto, którego starożytna familja podzieliła się na dwie gałęzie. Dziad jego kapitan Karola V., ten sam którego wzięto do niewoli w Rawennie, zaślubił sławną Viktorję Colonna i skomponował dla niej w więzieniu dyalog o miłości, odebrał w Pawji z rąk Franciszka I. zwyciężonego szpadę, od której tylko rękojeść została, podczas kiedy drugi pod imieniem markiza de Gusta przeinaczonego przez naszego kronikarza z Etoile na du Guaste, został kochankiem Małgorzaty Francuskiej i umarł zamordowany. Dalej przybyli książę de la Salandra i wielki łowczy króla, którego później zobaczymy usiłującego zabrać główne dowództwo odebrane baronowi Mack, książę Pignoteli, któremu król uciekając zostawił trudny urząd wikarjusza generalnego i wielu innych potomków szlachetnych rodzin hiszpańskich i neapolitańskich.