Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/604

podług życzenia. Odprowadziła Emmę na bok i pomówiwszy z nią kilka chwil po cichu:
 — Panie, powiedziała, wyrobiłam u swojej dobrej lady Hamilton, że dzisiejszego wieczoru da nam próbkę wszystkich swoich talentów, to jest: zaśpiewa nam jaką baladę ze swego kraju, albo jaki śpiew starożytny, odegra nam scenę z Shakspeara i zatańczy swoje pas de chale, które dotąd tylko przedemną jedną tańczyła.
 W salonie odezwał się tylko jeden okrzyk radości i zaciekawienia.
 — Ale, powiedziała Emma, Wasza Królewska Mość wie, że to pod warunkiem.
 — Jakim? zapytały wszystkie damy gwałtowniejsze jeszcze w swoich przymierzach niż mężczyźni.
 — Jakim? powtórzyli za niemi mężczyźni.
 — Królowa, powiedziała Emma, zwróciła moją uwagę, ze szczególnym trafem, imiona chrzestne wszystkich dam znajdujących się w tym salonie z wyjątkiem królowej, rozpoczynają się od litery E.
 — To prawda, powiedziały wszystkie damy, spoglądając na siebie.
 — A więc, jeżeli ja robię to, czego odemnie żądają, niech dla mnie zrobią to, czego ja żądam.
 — Przyznacie panie, powiedziała królowa, że wymaganie jest słuszne.
 — Więc czegóż chcesz milady, powiedz, słuchamy, zawołało kilka głosów.
 — Pragnę, powiedziała Emma, zachować drogą pamiątkę dzisiejszego wieczora; Jej Królewska Mość