Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/623

 — Chciałbym fajerki, ognia i żelazka do prasowania.
 — Czy wiedza, że jesteś tutaj z rannym?
 — Tak.
 — Zadzwoń więc i zażądaj potrzebnych ci przedmiotów.
 — Ale nie wiedzą, że Wasza Królewska Mość jest tutaj.
 — To prawda, powiedziała królowa. I ukryła się za firanką okna.
 Acton zadzwonił, nie lokaj a sekretarz jego ukazał się.
 — Ah! to ty Dick, powiedział Acton.
 — Tak, Jaśnie Wielmożny panie, sądziłem, że może Wasza Ekscelencja będzie potrzebować czegoś takiego, w czem służący nie mógłby mu pomódz.
 — Miałeś słuszność. Postaraj mi się naprzód jak najprędzej o fajerkę, rozżarzone węgle i żelazko do prasowania.
 — Czy to już wszystko, Jaśnie Wielmożny Panie?
 — Na teraz tak, ale nie oddalaj się, prawdopobnie będę cię potrzebował.
 Młodzieniec wyszedł dla wykonania odebranych rozkazów: Acton zamknął za nim drzwi.
 — Czy jesteś pewnym tego człowieka? zapytała królowa.
 — Jak siebie samego.
 — Jak się nazywa?
 — Ryszard Menden.
 — Nazwałeś go Dickiem?