Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/646

 — I cóż z tobą zrobiono, kiedy zemdlałeś?
 — Zaniesiono mnie do apteki.
 — Któż taki?
 — Pan Ryszard.
 — Kto to jest pan Ryszard? nie znam go.
 — Sekretarz pana Actona.
 — Kto cię opatrywał?
 — Doktor z Santa-Marja.
 — I nikt więcej?
 — Tylko jego i pana Ryszarda widziałem, Najjaśniejszy Panie.
 Ruffo zbliżył się do króla.
 — Wasza Królewska Mość czytał? zapytał.
 — Rozumie się! a ty?
 — Ja także.
 — Cóż na to mówisz?
 — Mówię, Najjaśniejszy Panie, że list jest formalny. Zdaje się, że wiadomości jakie cesarz otrzymał z Rzymu, są takie same jak nasze. Cesarz mówi, żeby Wasza Królewska Mość wziął na siebie armję generała Championnet, on zaś zajmie się wojskiem generała Juberta.
 — Tak i uważaj: dodaje on, że skoro tylko będę w Rzymie, on natychmiast przejdzie granicę z 140 tysięcy ludzi.
 — Zdanie jest stanowcze.
 — Sama osnowa listu, mówił podejrzliwie Ferdynand, nie jest pisana ręką cesarza.
 — Nie, ale pozdrowienie i podpis tylko; może Jego Cesarska Mość, był pewien swego sekretarza i mógł mu powierzyć tę tajemnicę.