wiekiem bez sumienia, jakim był zawsze; tylko, zaszczycony łaską królewską, członek junty stanu, zamiast być członkiem zwyczajnego trybunału, działał na obszerniejszej podstawie.
Ale jakkolwiek obawiano się i brzydzono księciem Castel Cicala i sędzią Guidobaldi, mniej jednakże lękano się ich i nienawidzono, niżeli prokuratora rządowego Vann; dla tego niepodobna było znaleźć równego mu coś w rodzaju ludzkim, wprawdzie przyszłość stworzyła w Sycylijczyku Specialu podobną mu istotę, lecz był on wtenczas nieznany jeszcze. Może powiecie mi, że Fauquier-Tainville? nie! dla wszystkich należy być sprawiedliwym, nawet dla Fauquier-Tainville’a, Ten był oskarżycielem komitetu bezpieczeństwa publicznego; a jako ofiarnikowi przyprowadzano mu ofiarę i mówiono: Zabij, ale on nie szukał ich; nie był on jednocześnie tak jak Vanni szpiegiem, ażeby ją odkryć, zbirem, aby ją przytrzymać, sędzią, ażeby ją potępić. — Cóż mi zarzucują? wołał Fauquier-Tainville do swoich sędziów, oskarżających go o ścięcie trzech tysięcy głów; czyż ja jestem człowiekiem, ja? Ja jestem siekierą. Jeżeli mnie oskarżacie, należy oskarżyć i miecz gilotyny.
Nie, pomiędzy to zwierzętami mięsożernemi należy szukać stworzenia odpowiedniego Vanniemu; miał on w sobie coś z wilka i hyeny, nietylko ze względów moralnych, ale i fizycznych, miał niespodziewany rzut pierwszego, gdy chciał pochwycić ofiarę, chód kręty i cichy drugiej, kiedy chciał się do niej zbliżyć. Był raczej wysoki niż nizki, wzrok
Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/655
Ta strona została przepisana.