Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/784

i cztery armaty. Atak środkowy był ważniejszy, Mack dowodził osobiście i prowadził 30,000 ludzi. Przednia straż Macdonalda umieszczona pomiędzy Otricoli i Cantalupa, dowodzona była przez generała Duhesme, który świeżo przeszedł z armii Renu do armii rzymskiej. Znaną jest rywalizacja pomiędzy armią reńską a armią włoską, dumną, że walczyła pod okiem Bonapartego i odniosła głośniejsze zwycięztwa od swojej rywalki. Duhesme chciał od razu pokazać żołnierzom z Tessino i Mincio że był godnym dowodzić nimi: rozkazał, zamiast oczekiwać ataku dwom batalionom, 15-mu lekkiemu i 11-mu liniowemu natrzeć z głową na dół na kolumnę zbliżającą się do nich; zaczął ostrzeliwać prawy bok nieprzyjaciela dwiema armatami lekkiej artyllerji, stanął sam na czele trzech szwadronów 19-go pułku strzelców konnych i napadł na nieprzyjaciela w tej właśnie chwili kiedy ten sądził że jego atakuje. Tak niespodzianie napadnięta przednia straż neapolitańska, cofnęła się gwałtownie na korpus armii. Widząc ten mały oddział zgubionym i prawie pochłoniętym w tłumach neapolitańczyków, Macdonald rozkazał dwom tysiącom ludzi podtrzymywać przednią straż, te dwa tysiące puściło się i dokonało rozbicia pierwszej kolumny która się cofnęła na drugą złożoną z 10 do 12 tysięcy ludzi. W tym odwrocie kolumna neapolitańska zostawiła dwie armaty ustawione w baterje które nie wystrzeliły ani razu, sześć jaszczyków amunicji, dwa sztandary i sześciuset jeńców. Pięciuset czy sześciuset neapolitańczyków zabitych lub ranionych pozostało na pustej prze-