mu raziła, wynagrodził i ugościł swoją eskortę, oznajmił że zaszczyci swoją obecnością teatr Argentina gdzie grano Matrimonio Segreto Cimarosy, i balet okolicznościowy pod tytułem: Wejście Aleksandra do Babilonu.
Rozumie się że Aleksandrem był Ferdynand.
Król jadł wytworny obiad w gronie swoich poufałych, księcia d’Ascoli, markiza Malaspino, księcia de la Salhandra, wielkiego łowczego przybyłego z psami z Neapolu, pierwszego koniuszego księcia de Migliano, księcia de Sora i księcia Borghese, i nakoniec swego spowiednika Mgra Rossi arcybiskupa z Nicosia, codziennie odprawiającego cichą mszę i co ośm dni dającego mu rozgrzeszenie.
O ósmej Najjaśniejszy Pan wsiadł do powozu i udał się do teatru Argentina oświetlonego à giorno; przygotowano dlań wspaniałą lożę, w sąsiednim pokoju ustawiono nakryty stół, aby w antrakcie między operą a baletem, mógł jeść swój makaron jak to robił w Neapolu. Wreszcie mówiono że widok ten będzie dodanym do zapowiedzianego na afiszu; sala była przepełniona widzami.
Wejście króla przyjęto głośnemi oklaskami.
J. k. Mość polecił w pałacu Farnese, aby mu przysłano do teatru Argentina kurjera mogącego przybyć od generała Mack, a reżysera teatru uprzedzono, aby był gotowym w galowym mundurze kazać podnieść kortynę i ogłosić że francuzi zostali wypędzeni z państwa Rzymskiego.
Król słuchał arcydzieła Gimarozy z roztargnieniem którego nie mógł opanować. Niepodlegający
Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/796
Ta strona została przepisana.