Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/816

śpiewać Te Deum we wszystkich kościołach i kantaty we wszystkich teatrach. Każda stolica: Paryż, Wiedeń, Londyn, Berlin, ma swych okolicznościowych poetów; ale przyznajemy głośno na chwałę muz włoskich, żaden kraj pod względem pochwał rymowanych nie może wytrzymać porównania z Neapolem. Zdawało się że z chwilą odjazdu króla, a szczególniej jego powodzenia, odkryło się powołanie dwóch albo trzech tysięcy poetów. Była to ulewa kantat, sonetów, czterowierszy, dwuwierszy, która groziła prawdziwym potopem. Doszło do tego, iż uważając za zbyteczne zajmować tem urzędowego poetę dworu signora Vacca, ponieważ tej pracy już tylu innych się poświęciło, królowa wezwała go do Cazerte i poleciła z trzechset sztuk wierszy przybywających ze wszystkich dzielnic Neapolu wybrać dziesięć albo dwanaście wypracowań poetycznych zasługujących na przeczytanie w teatrze, na nadzwyczajnych wieczorach w zamku i na zwykłych posiedzeniach w salonie. Tylko słusznem rozporządzeniem królowej uznano, że daleko więcej było męczącem czytać dziesięć lub dwanaście tysięcy wierszy dziennie, aniżeli napisać pięćdziesiąt a nawet sto, zważywszy łatwość języka włoskiego do tego rodzaju pracy, postanowiono zatem na cały czas trwania tego napływu poetycznego i pracy od której mógłby się uchylić, podwoić płacę signora Vacca.
 Dzień 9 Grudnia 1798 r. stanowił epokę pomiędzy pracowitemi dniami, które go poprzedziły. Il signor Vacco zebrał na raz 900 rozmaitych sztuk, 150 od, 100 kantat, 320 sonetów, 215 akrostychów,