lino Caracciolo. udawszy się z Pausilippu do zatoki Neapolitańskiej dla uczczenia Latouche Trevilla i jego marynarzy, jeden z pierwszych wyrzekł się pudru i harcapa, poświęcając je nowym ideom, a natomiast zapuścił faworyty, nakoniec wstąpił na błędne drogi przybierając długie pantalony w miejsce krótkich spodni.
Nakoniec Nicolino, jak wiadomo, był bratem pięknego księcia Rocca Romana, który słusznie lub niesłusznie uchodził za przedmiot licznych i przemijających kaprysów królowej, nie zapisanych w historji gardzącej takiemi szczegółami, ale potwierdzonych przez skandaliczną kronikę dworów, która niemi się zajmuje. A że król nie mógł się pomścić nad księciem Rocca Romana, ponieważ tenże nie zmienił ani jednego guzika u swego ubioru, nic nie obciął, nic nie zapuścił, a tem samem ani na jeden krok nie odstąpił od etykiety — zadowolony był jako mąż zdradzony, iż nie mogąc znaleść dostatecznego pozoru zemszczenia się nad nim, znalazł takowy do pomszczenia się nad młodszym bratem. Zresztą głównym powodem wstrętu króla do Nicolina Caracciolo, był ten, iż tenże mając matkę francuzkę był w połowie francuzem z urodzenia, a z przekonania był nim zupełnie.
Mogliśmy się przekonać że podejrzenia króla, chociaż niejasne i instynktowe nie były bez podstawy, ponieważ Nicolino należał do wielkiego spisku sięgającego aż do Rzymu, mającego na celu powołanie do Neapolu Francuzów, i wprowadzenie razem z nimi oświaty, postępu i wolności.
Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/850
Ta strona została przepisana.