Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/875

nował sprawiedliwości, Co się tyczy sędziów, to zupełnie co innego, o tem nic nie mówię.
 Vanni niecierpliwie tupnął nogą.
 — Czy nakoniec zdecydujesz się dzisiaj odpowiadać na pytania jakie ci zadam?
 — To zależy od pytań.
 — Obwiniony!... krzyknął zniecierpliwiony Vanni.
 — Jeszcze, powiedział Nicolino ruszając ramionami; powiedz mi pan, co ci szkodzi nazywać mnie księciem. Ja cię nazywam markizem, a z pewnością chociaż mam zaledwie trzecią część twego wieku, dawniej jestem księciem niż ty markizem.
 — Dobrze, dosyć o tem... Wiele masz lat?
 Nicolino wyjął z kieszonki okazały zegarek:
 — Dwadzieścia jeden, trzy miesiące, ośm dni, pięć godzin, siedem minut, trzydzieści dwie sekund. Mam nadzieję że tym razem nie obwinisz mnie o brak szczegółów.
 — Jak się nazywasz?
 — Nicolino Caracciolo, zawsze jednakowo.
 — Gdzie mieszkasz?
 — W zamku San-Elmo, w celi pod N. 3, na drugiem piętrze pod antresolami.
 — Nie pytam się gdzie mieszkasz teraz; pytam gdzie mieszkałeś kiedy cię aresztowano?
 — Nigdzie nie mieszkałem, byłem na ulicy.
 — To dobrze. Mniejsza o twoją odpowiedź, wiadome jest miejsce twego zamieszkania.
 — W takim razie powiem jak Agamemnon do Achillesa: dla czego pytasz, kiedy wiesz?
 — Czy należałeś do zebrania spiskowych zgro-