Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/901

 — Oczekuję rozkazów W. K. Mości, powiedział.
 — Rozkazy moje będą łatwe do spełnienia; rozkazuję ci wykonać wszystko to co mi przyrzekłeś
 — Jestem gotów, N. Panie.
 — A teraz porozumiejmy się.
 Pronio spojrzał na króla, widocznie nie pojmował wyrażenia: porozumiejmy się.
 — Zapytuję, jakie są twoje warunki, rzekł król.
 — Moje warunki?
 — Tak.
 — Przecież ja nie podaję żadnych warunków W. K. Mości.
 — Zapytuję, jeżeli wolisz, jakiej łaski spodziewasz się odemnie?
 — Służyć W. K. Mości a w potrzebie dać się zabić za Niego.
 — I to wszystko.
 — Wszystko.
 — Nie żądasz arcybiskupstwa, biskupstwa, nawet najmniejszego opactwa?
 — Jeżeli dobrze będę służył W. K. Mości, gdy wszystko już będzie skończone, Francuzi za granicami królestwa, jeżeli dobrze usłużę W. K. Mości, wynagrodzi mię, jeżeli źle, każę mnie rozstrzelać.
 — Co mówisz na tę mowę, kardynale?
 — Mówię, że mnie ona nie dziwi N. Panie.
 — Dziękuję W. Eminencji, powiedział Pronio kłaniając się.
 — A zatem, rzekł król, chodzi już tylko o wydanie dyplomu.