Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/906

 — To jest twoje zdanie, Eminencjo, i nie masz nic do zarzucenia?
 — Upraszam W. K. Mość aby nie zmieniać ani jednej głoski.
 Król wziął pióro. — Widzisz, powiedział, z całem zaufaniem podpisuję.
 — Pańskie chrzestne imię? zapytał Ruffo opata, podczas kiedy król podpisywał.
 — Józef Pronio J. O. Panie.
 — A teraz N. Panie, powiedział Ruffo, ponieważ już trzymasz pióro w ręku, racz dodać pod swoim podpisem:
 „Kapitan Pronio jest obowiązany przezemnie i w mojem imieniu rozpowszechnić tę proklamację i czuwać aby wyrażone w niej zamiary zostały wiernie dopełnione.“
 — Mogę to dodać? zapytał król.
 — Możesz, N. Panie.
 Król bez żadnych uwag napisał słowa dyktowane przez kardynała.
 — Już skończyłem, powiedział.
 — Teraz N. Panie, powiedział Ruffo, podczas gdy pan Pronio zrobi nam kopię tej odezwy, — słyszysz kapitanie, król jest tak zadowolony z twojej proklamacji, że życzy sobie mieć kopię, W. K. Mość raczy podpisać na rzecz kapitana assygnację na 10,000 dukatów.
 — J. O. Panie! zawołał Pronio.
 — Nie przeszkadzaj mi pan.
 — 10,000 dukatów!... Hm, hm, mruknął król.