Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/964

swego kolegi, z góry wiedząc jakiej wagi jest zdanie człowieka takich zasług.
 — Powiedziałem i nie cofam się wcale, odparł szorstko Nelson.
 — N. Panie, powiedział Caracciolo, milord Nelson jest anglikiem, nie zapominaj o tem.
 — Cóż to ma znaczyć, panie? zapytał dumnie Nelson.
 — To, że gdybyś był neapolitańczykiem a nie anglikiem, mówiłbyś inaczej.
 — A dla czego miałbym mówić inaczej będąc neapolitańczykiem?
 — Bo miałbyś na celu honor swego kraju a nie interes W. Brytanii.
 — A jakiż interes W. Brytania mieć może, w mojej radzie udzielonej królowi?
 — Im większe niebezpieczeństwo tem większej domaga się nagrody. Wiadomo że Anglia pragnie Malty, milordzie.
 — Anglia posiada Maltę, panie, król nam ją dał.
 — Oh! N. Panie, powiedział Caracciolo tonem wyrzutu, mówiono mi to, ale nie chciałem wierzyć.
 — Cóż u djabła chciałeś żebym robił z Maltą? powiedział król; skała jedynie przydatna do gotowania jajek na słońcu!
 — N. Panie, powiedział Caracciolo, nie zwracając się już do Nelsona, błagam cię w imieniu wszysttkich serc prawdziwie neapolitańskich w królestwie, nie słuchaj rad cudzoziemców stawiających twój tron nad przepaścią. Pan Acton jest cudzoziemcem, sir Williams Hamilton jest cudzoziemcem, nawet sam