Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/966

postawiła kardynała na czele swojej armii, rzekł Nelson z pogardliwym uśmiechem.
 — Nie tak źle wyszedł na tem przodek mój, Ludwik XIH czy Ludwik XIV, nie wiem już na pewno który, że stawił na czele armii kardynała, a niejaki Richelieu biorąc Roszellę nie zrobił uszczerbku monarchii.
 — A więc N. Panie, żywo zawołał Caracciolo czepiając się tej nadziei, jaką obudziły w nim słowa króla, dobry geniusz Neapolu natchnął cię; powierz się kardynałowi Ruffo, idź za jego radą, a ja cóż mogę powiedzieć więcej, ja będę posłuszny jego rozkazom.
 — N. Panie, powiedział Nelson podnosząc się i kłaniając królowi, spodziewam się iż W. K. Mość nie zapomni, że jeżeli admirałowie włoscy słuchają rozkazów księdza, admirał angielski jest posłuszny tylko rozkazom swego rządu.
 I rzucając na Caracciola groźne wejrzenie zwiastujące wieczną nienawiść, Nelson wyszedł temi samemi drzwiami któremi wszedł. Prowadziły one do pokojów królowej. Król patrzył za Nelsonem, a kiedy drzwi się za nim zamknęły:
 — A więc, powiedział, to jest podziękowanie za ofiarowane mu 20,000 dukatów rocznego dochodu, za księztwo de Bronte, szpadę Filipa V i wielką gwiazdę św. Ferdynanda. Zwięzły jest ale jasny. Potem obracając się do Caracciola: — Masz słuszność, kochany Franciszku, powiedział, wszystko złe pochodzi od cudzoziemców, pan Acton, sir Williams,