— Tak N. Panie.
I Caracciolo zachwycony rezultatem swego widzenia się z królem, oddalił się licząc na jego podwójne przyrzeczenie.
Król patrzył za nim z widoczną życzliwością.
— I pomyśleć sobie, powiedział, że się jest tyle nierozsądnym, aby odstręczać od siebie takich jak ten ludzi, dla takiej jędzy jak królowa i takiej błaźnicy jak lady Hamilton!
Król dotrzymał przyrzeczenia danego admirałowi Caracciolo; oznajmił wyraźnie i stanowczo na radzie, że był zdecydowanym po wczorajszej manifestacji ludowej, pozostać w Neapolu i bronić do ostateczności Francuzom wkroczenia do królestwa. Na oznajmienie tak jasno postawione, opozycja była niemożliwą; opozycja mogłaby tylko nastąpić ze strony królowej, która upewniona stanowczem przyrzeczeniem Actona, że on wynajdzie środek naglenia króla, nie chciała występować do otwartej walki z opornym charakterem Ferdynanda.
Powróciwszy z rady, król zastał u siebie kardynała Ruffo. Ten z zwykłą sobie punktualnością załatwił to co postanowił z królem; Ferrari przybył do niego w nocy, a w pół godziny potem pojechał do Wiednia drogą przez Manfredonię, wioząc z sobą list sfałszowany aby go przedstawić cesarzowi; — Ferdynandowi bowiem bardzo chodziło o zachowanie
