Natychmiast generał Bey i naczelnik sztabu głównego Bonami, pierwszy na czele oddziału 16go pułku dragonów, drugi 7go strzelców, puścili się w pogoń za neapolitańczykami i dognali ich w Storta, gdzie na nich natarli energicznie.
Tylna straż zatrzymała się, stawiając czoło.
Rey i Bonami pierwszy raz spotkali dzielny opór; ale ponawiając natarcia pokonali przeciwników. Tymczasem noc nadeszła. Poświęcenie i odwaga tylnej straży ocaliły armię. Generał Damas skorzystał z ciemności i obeznany z miejscowością, zdołał odwrót swój uskutecznić.
Francuzi zbyt znużeni aby korzystać z zwycięztwa, powrócili do Hueta gdzie noc spędzili.
Bonami w nagrodę roztropności rozwiniętej w poselstwie i odwagi okazanej w potyczce, został mianowany przez Championneta generałem brygady.
Ale generał Damas nie skończył jeszcze z republikanami. Macdonald wysłał adjutanta do Kellermana stojącego w Borgheta z wojskiem cokolwiek mniej zmęczonem niż to które było w tymże dniu czynnem, z zawiadomieniem o kierunku w jakim udała się kolumna neapolitańska. Kellerman natychmiast zebrał swoje oddziały i wyruszył przez Ronciglione na Toskanella gdzie spotkał kolumnę generała Damas. Ale ci ludzie tak skłonni do ucieczki pod rozkazami generała niemieckiego lub neapolitańskiego, dzielnie walczyli po dowództwem generała francuzkiego i silny stawili opór. Jednakże Damas był nakoniec zmuszonym do odwrotu, lecz cofając
Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/979
Ta strona została przepisana.
