Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/993

 Królowa się roześmiała.
 — Wiesz generale że to bardzo logiczne, co mówi twój sekretarz?
 — Tak logiczne, iż wstydzę się że ja na tę myśl nie wpadłem, rzekł Acton.
 — A więc teraz, panie Dick, powiedziała Emma Lyona, dopomóż nam do wynalezienia tego podziemia. Skoro podziemie odnajdziemy. czuję się usposobioną jak heroina Anny Radchffe zwiedzić je i zdać sprawozdanie królowej.
 Ryszard zanim odpowiedział, spojrzał na generała Actona. jak gdyby prosił o pozwolenie.
 — Mów Dick, mów, powiedział generał, królowa pozwala, a ufam twej roztropności i dyskrecji.
 Dick ukłonił się.
 — Sądzę, powiedział, że przedewszystkiem należy zwiedzić część fundamentów pałacu wychodzących na Darse. Chociażby drzwi były jak najlepiej ukryte niepodobieństwem jest aby nie można znaleźć jakiegokolwiek ich śladu.
 — Trzeba więc znów czekać do jutra, powiedziała królowa, i znów noc stracona.
 Dick zbliżył się do okna.
 — I dla czegóż to pani? Niebo jest pochmurne, to prawda, ale księżyc świeci w pełni. Ile razy będzie przechodził między dwiema chmurami, udzieli mi światła wystarczającego do moich poszukiwań. Potrzeba mi tylko wiedzieć hasło, abym mógł krążyć dowolnie wewnątrz portu.
 — Nic łatwiejszego, powiedział Acton. Pójdziemy razem do gubernatora zamku, da on nam nietylko