Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/995

 Dick kazał się zaprowadzić do piwniczego. Zastał całą rodzinę przy stole. Składała się ona z dwunastu osób. Starzec był pniem, reszta były to gałęzie. Było tam dwóch synów, dwie synowe, siedmioro dzieci i wnuków.
 Jeden z synów był piwnicznym królewskim, tak jak ojciec, drugi ślusarzem pałacu.
 Dziad, był to piękny starzec, szczupły i prosty, silny jeszcze i jak się zdawało w posiadaniu całej swej inteligencji.
 Dick wszedł i odzywając się do niego po hiszpańsku:
 — Królowa cię wzywa, powiedział.
 Starzec zadrżał: od wyjazdu Karola III, to jest od czterdziestu lat, nikt do niego nie przemawiał jego rodowitym językiem.
 — Królowa mnie wzywa! powtórzył ze zdziwieniem po neapolitańsku.
 Wszyscy biesiadnicy powstali, jakby sprężyną poruszeni.
 — Królowa cię wzywa, powtórzył Dick.
 — Mnie?
 — Ciebie.
 — Pan jesteś pewnym że się nie mylisz?
 — Tak jest.
 — I kiedyż to?
 — Natychmiast.
 — Ale nie mogę się tak pokazać J. K. Mości.
 — Ona wzywa cię tak jak jesteś.
 — Ależ Wasza Ekscelencjo.
 — Królowa czeka.