Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/997

dzieje iż sprowadzam W. K. Mości człowieka który znajdzie drugi.
 — Człowiek który znajdzie drugi?
 — Dawnego piwniczego króla Karola III, starca 82 letniego.
 — Zapytywałeś go?
 — Nie sądziłem się upoważnionym do tego i z tej przyczyny zapytywanie pozostawiłem W. K. Mości.
 — Gdzież jest ten człowiek?
 — Tam, powiedział sekretarz wskazując drzwi.
 — Niech wejdzie.
 Dick poszedł ku drzwiom.
 — Wejdź, powiedział.
 Starzec wszedł.
 — Ah, ah! to ty Pacheco, powiedziała królowa, poznając w nim człowieka który jej służył przez 15 lub 20 lat, nie wiedziałam że liczysz się jeszcze do tego świata. Cieszy mnie że widzę cię żyjącym i w dobrem zdrowiu.
 Starzec skłonił się.
 — Właśnie z przyczyny twojego podeszłego wieku, możesz mi oddać przysługę.
 — Jestem na rozkazy W. K. Mości.
 — Zapewne za czasów świętej pamięci króla Karola III — niech Bóg świeci nad jego duszą! — zapewne widziałeś a przynajmniej słyszałeś o przejściu tajnem, wychodzącem z piwnic zamku do portu wojennego.
 Starzec potarł czoło.
 — W istocie przypominam sobie coś podobnego, powiedział.