Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/149

 — To co miałem powiedziéć, było prostą wiadomością, która ciebie Najjaśniejszy panie uwalnia od wszelkich względem Francyi obowiązków.
 — Ta wiadomość więc.... Mów prędko!
 — Najjaśniejszy panie, rzecze Mothril, pozwól mi odejść dla dania rozkazów straży téj lektyki, która jest na dole. Jestem niespokojny, gdyż pozostawiłem w niéj jedyną osobę, która mi jest droga.
 Don Pedro spojrzał na niego z podziwieniem.
 — Idź, rzecze, a spiesznie powracaj.
 Maur zeszedł i kazał zbliżyć lektykę do pierwszego dziedzińca.
 Don pedro z góry tarassu, patrzał niepewném okiem na zabiegi swojego ministra. Mothril powrócił po niejakim czasie.
 — Najjaśniejszy panie rzecze, czy Wasza Królewska Mość tym razem, jak zawsze, pozwoli mi mięszkać w Alkazarze.
 — Nic inaczjé.
 — Pozwól więc abym wprowadził do niego osobę, będącą w téj lektyce.
 — Kobietę? spytał don Pedro.
 — Tak, królu.
 — Niewolnicę, którą kochasz?
 — Królu, to moja córka.
 — Nie wiedziałem, żebyś miał córkę, Mothrilu.
 Mothril nic nie odpowiedział, powątpiewanie i cie-