Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/153

 — Nie omyliłem się, rzekł.
 — Strzeż się, tego listu mi potrzeba, zawołał don Pedro grożąc.
 — Mam go, odrzekł zimno Maur.
 Don Pedro postąpił, zadrżał i cofnął się.
 — Oh! masz go.
 — Tak.
 — List pisany przez don Fryderyka do Blanki de Bourbon.
 — Tak.
 — A ten list?
 — Dam go memu panu, jeżeli nie będzie zagniewany, jak jest w téj chwili.
 — Ja, rzekł don Pedro z uśmiechem przymuszonym, ja zagniewany! nigdy nie byłem spokojniejszy.
 — Nie królu, nie jesteś spokojny, twoje oko jest zagniewane, twe usta śmieją, twa ręka drży i głaszcze sztylet. Dla czego się kryjesz Najjaśniejszy panie? To bardzo jest naturalne; zemsta jest słuszną w podobnym przypadku, że dla tego też przewiduję, iż zemsta pana mego będzie straszna; usiłowałem z początku zmiękczyć go.
 — Daj ten list, Mothrilu, zawołał król.
 — Jednakże panie...
 — Dawaj len lisi natychmiast, zaraz go żądam.
 Maur wydobył z wolna z pod czerwonéj sukni torbę myśliwską nieszczęśliwego Fernanda.
 — Pierwszym moim obowiązkiem jest, być po- , u*