Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/255

 — Zdaje się, że ci dosyć okazałem zaufania, powierzając w twoje ręce to wszystko co posiadam, nie wymagaj więc abym ci powiedział kto jestem.
 — Panie! rzecze Mauléon, teraz drżę i niepojmujesz jakie napotykam trudności. To obce podobieństwo, to bogactwo, owa tajemniczość, która pana otacza... panie mam interessa we Francyi... interessa święte... a może one są i twojemi...
 — Odpowiedz mi, rzekł nieznajomy głosem człowieka przyzwyczajonego do rozkazywania, czy udajesz się do Paryża?
 — Tak, odpowiedział rycerz.
 — Udajesz się tam aby oddać królowi Karolowi V. pierścień królowéj Kastylii?
 — Tak, panie.
 — I będziesz tam żądał zemsty w jéj imieniu?
 — Tak.
 — Przeciwko królowi don Pedro?
 — Przeciwko królowi don Pedro.
 — Więc nie lękaj się niczego, rzekł Hiszpan, nasze sprawy są jednakie i też same, albowiem król don Pedro zabił moją... królowę, i ja także przysiągłem pomścić się za donnę Blankę.
 — Czy prawda co pan mówisz? spytał Agenor.
 — Rycerzu, rzekł nieznajomy tonem poważnym i silnym, spojrzyj na mnie... Utrzymujesz że jestem podobny do kogóś z twoich znajomych: ktoby to mógł być? powiedz.