Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/266

 Ten, którego król nazwał doktorem, otworzył tekę, którą miał pod ręką, i wydobył z niéj kilka wielkich listów. Następnie otworzył piérwszy jaki mu się nadarzył.
 — I cóż? spytał król.
 — Poselstwo z Normandyi, odpowiedział doktór, Anglicy spalili miasto i dwie wsie.
 — Mimo pokoju! mówił cicho król, mimo traktatu Bielińskiego, który nas tak drogo kosztuje!
 — Cóż uczynisz, królu?
 — Poślę pieniędzy.
 — Poselstwo z Forez.
 — Daléj, rzekł król.
 — Wielkie kompanie są pobite na brzegach Saony. Trzy miasta obrócone w proch, zasiewy zniszczone, winobrania zdeptane, bydło zabrane, przedano sto kobiét.
 Król zakrył twarz rękami.
 — Czy Jakóba de Bourbon tam nie ma? rzecze, obiecał mnie uwolnić od wszystkich tych rabusiów!
 — Zaczekaj W. K. Mość, rzeki doktór otwierając trzecią depeszę. Oto list, w którym jest wzmianka o nim: spotkał wielkie hordy w Birgnais, i stoczył bitwę; ale..
 Doktór zatrzymał się, wachając.
 — Ale?... odrzekł król biorąc list z rąk. Zobaczmy co tam jest.
 — Czytaj sam, królu.