Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/280

 — Królu, rzecze, W. K. Mość zapomniała o dwóch rycerzach.
 — Ah! prawda, zawołał król, bo rozmawialiśmy z Duguesclinem, a rozmawialiśmy o tém, aby z Frań, cyi uczynić pierwszy kraj na świecie. Proś niech wejdą.
 Wprowadzono natychmiast dwóch rycerzy. Król postąpił na przeciw nim. Jeden z nich tylko miał podniesioną przyłbicę: król go nie znał, lecz pomimo tego, życzliwym powitał uśmiéchem.
 — Żądałeś ze mną mówić rycerzu, i powiedziano mi że w ważnym interessie.
 — Tak, Najjaśniejszy panie, odpowiedział młodzieniec.
 — Witam cię więc z radością, rzecze Karol V.
 — Nie raduj się zawcześnie mój królu, rzecze rycerz, bo ci smutną przynoszę wiadomość.
 Melancholiczny uśmiéch prześliznął się po ustach króla.
 — Smutną wiadomość! rzecze, od dawna innéj nie odbieram. Ale nie należémy do rzędu tych ludzi, którzy posła i wiadomość lekce ważą. Mów więc, rycerzu.
 — Niestety! królu.
 — Z którego kraju przybywasz?
 — Z Hiszpanii.
 — Już dawno jak nie słyszeliśmy nic dobrego