Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/294

biét zgwałconych, skargi mieszczan wskazanych na okup, sprawiły zaszczytne obicie się twojego imienia o jego uszy.
 Caverley zadrżał z pychy i ukontentowania pod swoją czarną zbroją. Była to złowroga radość w tym żelaznym posagu.
 — Tak, rzecze, król mnie zna, tak Karól V. wié imię kapitana Hugo de Caverley.
 — Wié o nim, i niezapomni go, ja ci za to ręczę.
 — I cóż przecie mówił ci o mnie?
 — Król mówił mi: „Rycerzu, idź poszukaj dobrego kapitana Hugo de Caverley, albo téż...” dodał.
 Kapitan wlepił wzrok w usta Mauléona.
 — Albo tez, mówił daléj rycerz, poślę do niego jednego z pierwszych sług moich.
 — Jednego z jego piérwszych sług?
 — Przebóg!
 — Znanego?
 — Oh! bardzo znanego!
 — Wiele zaszczytu czyni mi król Francyi, rzecze Caverley przybierając głos szyderczy; on więc czegoś żąda odemnie, ten dobry król Karól V.
 — Chce cię zbogacić, kapitanie.
 — Młodzieńcze, młodzieńcze! zawołał awanturnik z przybraną oziębłością, nie żartuj ze mnie, gdyż to drogo kosztowało tych; którzy się żartować ze mnie ośmielili. Król Francyi może chciałby co miéć odemnie... moją głowę, naprzykład. Spodziewam się że