Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/31

Pau, gdzie jesteśmy oczekiwani przez pana Gastona Phoebus.
 — Bądźcie spokojni panowie, — odrzekł Barnabe, — i ufajcie mojemu słowu.
 W tém weszła pokojówka, mówiła cicho z oberżysty; obecność jéj okazała nagły wyraz sprzeczności.
 — Co tam takiego jeszcze? — spytał Espaing de Lyon.
 — To bydź nie może, — odpowiedział oberżysta.
 I nadstawił znów licha, aby mu powtórzyła pokojówka.
 — Co ona mówi? — spytał rycerz.
 — Mówi coś niepodobnego.
 — Przecież.
 — Że już nie ma pokoi.
 — Dobrze — rzecze Jan, — otóż będziemy spali z naszemi końmi.
 — Oh! panowie, panowie, — zawołał Barnabe, — bardzo przepraszam! gdyż rycerz który niedawno co przed wami przyjechał, zajął dla siebie i swego germka ostatnie dwa pokoje.
 — Ba! — rzekł Jan niejako już przyzwyczajony do tych niepomyślności, — przykra noc wkrótce przeminie, żebyśmy przynajmniéj mieli dobry wieczerzę.
 — Czekaj pan, — rzecze gospodarz, — oto kuchmistrz, to się zapytam.
 Kuchmistrz wziął oberżystę na stronę i zaczął z nim cicha rozmowę.