Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/354

szczyt być sprzymierzonemi, będziemy skromni z tego względu dla tego zacnego Monarchy. Mamy, jak powiada, pięćdziesiąt tysięcy żołnierzy.
 — Mniéj więcéj, rzekł Duguesclin.
 — Cokolwiek mniéj, cokolwiek więcéj.
 — Cokolwiek mniéj, ja sądzę.
 — Nic mnie to nie obchodzi, odrzekł Caverley, obowiązujemy się czynić z tém co mamy, to, co inni uczynią z pięćdziesięciu tysięcami wojska, tym sposobem zupełnie jest tak, jak gdybyśmy je mieli.
 — A zatem to czyni pięćdziesiąt tysięcy talarów, rzecze.
 — Tak, pięćdziesiąt tysięcy talarów złotem, rzekł Bertrand.
 — Dobrze, to dla żołnierzy, odpowiedział Caverley.
 — I cóż więcéj? zapytał Duguesclin.
 — Zostają oficerowie.
 — Prawda, rzekł Konetabl, zapomniałem o oficerach.
 — A wieleż dałbyś pan oficerom?
 — Sądzę, rzekł Rycerz Zielony, obawiając się zapewne, żeby Caverley mniejszéj od niego nie naznaczył ceny, sądzę, że ci waleczni ludzie, którzy po największéj części są wyćwiczeni i roztropni, warci są po pięć talarów złotem na głowę. Pamiętaj pan, że prawie każdy z nich ma pachołka, germka i więcéj jak trzy konie.