Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/356

na swoich przyjaciół, ci wszyscy znów między sobą rozmawiali wzrokiem.
 — Ja miałem tysiąc, rzekł Caverley.
 Podwoił liczbę.
 — Ja ośmset, rzekł Rycerz Zielony.
 Podwoił liczbę jak jego kolega.
 — Ja tysiąc, rzekł Klaudyusz Obdzieracz.
 Ten już potroił.
 Inni naśladowali ten szlachetny przykład, i summa oficerów wzrosła do czterech tysięcy.
 — To wypada jeden oficer na dwunastu żołnierzy, rzekł Duguesclin z uwielbieniem. Mój Boże! cóż to za okazałą armię przedstawi, a jaka karność tam być musi!
 — Tak, rzekł skromnie Caverley. Wojsko jest dobrze urządzone.
 — To więc razem czyni dwadzieścia tysięcy talarów, rzekł Bertrand.
 — Złotem, dodał Rycerz Zielony.
 — Przebóg! wykrzyknął Konetabl, dwadzieścia tysięcy talarów złotem, które dodawszy do pięćdziesięciu tysięcy przyzwolonych, czyni siedmdziesiąt tysięcy.
 — Tak, zupełnie tak, odrzekł Rycerz Zielony, podziwiając łatwość, z jaką Konetabl dodawał.
 — Ale... zaczął Caverley, ale Bertrand nie pozwolił mu dokończyć zdania.
 — Ah rzecze, rozumiem, zapominamy o wodzach.