Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/365

cała odpowiedzialność głowy kościoła ciążyła mu na piersiach.
 — I cóż cię uspokoiło? pytał daléj Bertrand.
 — Znajomość ich zamiarów.
 — Alboż one wiadome? zapytał Bertrand.
 — Ale wódz który szanuje kościół, jest dobrze znany.
 — Tak Ojcze Święty, szanuję kościół, odparł Hetman.
 — A zatem witam cię kochany synu, ale zobaczmy, czego żąda to wojsko.
 — Najprzód, odpowiedział Bertrand, unikając szczergo wyjaśnienia o ile było w jego mocy; najprzód Wasza Świętobliwość dowie się z ukontentowaniem, uczeni nie wątpię, iż idzie tu o zaciętą wojnę przeciw niewiernym.
 Urban V. spojrzał na swego brata, jakby chciał mu powiedzeń:
 — A co, czy omyliłem się
 Poczem zadowolniony przenikliwością, jakiéj dał dowody, obrócił się do Konetabla.
 — Przeciwko niewiernym? mój synu! rzecze pobożnie.
 — Tak, Ojcze Święty.
 — A przeciwko którym? mój synu.
 — Przeciwko Maurom w Hiszpanii.
 — Zbawienna to myśl, godna chrześciańskiego bohatyra, albowiem sądzę, że ona jest twoją.
 — Moją i dobrego Króla Karola V., Ojcze Święty, odpowiedział Duguesclin.