Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/390

 — Co począć? Wysłać na nowo posła z zapytaniem czego żądają.
 — Dobrze, ale kto podejmie się tego poselstwa; z podobnemi ichmościami igrać co niema — rzekł Papiéż i dodał po chwili namysłu: czy chcesz podjąć się tego poselstwa, zacny Kardynale? zapytał tego który dopiéro co mówił.
 — To dla mnie za wiele zaszczytu, odpowiedział wyzwany; przytem ani zręcznością dyplomatyczną, ani wymową poszczycić się nie mogę — nadto, nie mając znajomych w obozie, sądzę, że lepiéj wysłać tego, który dopiero ztamtąd powrócił.
 Papież zamyślił się i po chwili zwrócił się ku Legatowi.
 — A więc pojedziesz, rzecze.
 Wyzwany wzniósł oczy w górę i począł mówić in manus.
 — Tylko pospieszaj, rzecze Papież, niebezpieczeństwo grozi i chwili nie ma do stracenia.
 — Jestem posłuszny, z trwogą odpowiedział legat, ale racz objawić mi Ojcze Święty, co im powiedziéć należy.
 — Powiesz im, że klątwę zdejmę i żądaniom ich będę powolny, rzekł Papież.
 — Dobrze, wyjeżdżam natychmiast — odpowiedział legat i posłał po swojego wiernego zakrystyana.