Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/393

prowadzę cię jak pierwszym razem, i dla większéj pewności tajemną bramą.
 — Ah! Konetablu, rzecze legat, doskonale! otóż prawdziwym jesteś Chrześcijaninem.
 Dugueschn dotrzymał słowa, legat opuścił obóz zdrów i cały; lecz za nim, rabunek, przerwany chwilowo zapowiedzeniem dobrych wieści, rozpoczął się z większą wściekłością.
 Było to przewidzianem następstwem — zawiedzenie gniew podwoiło.
 Wina wypito, sprzęty pozabierano, paszę użyto na posłanie.
 Aviniończycy zawsze ze szczytu swoich murów odważni, nie śmieli wyjść z miasta, choć widzieli jak ich niszczą, rabują.
 Kardynałowie narzekali.
 Papież naówczas zaproponował sto tysięcy talarów.
 — Trzeba im dać, odpowiedzieli, Kardynałów?
 — Tak niestety, przydała Jego Świętobliwość.
 I wzniósłszy oczy w niebo ciężko westchnął.
 — Poczem zawołał na swego skarbnika, któremu polecił, ogłosić nałożenie kontrybucyi.
 Nakładać na kogo kontrybucyę, mówią, że nie było to może po francuzku, ale po rzymska, i dla tego skarbnik kapłański nie zrobił żadnej uwagi.
 — Jeżeli się będą skarżyli, mówił dalej Papież, opowiem im, czego byłeś swiadkiem; to jest, że ani moje