Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/396

 — Tak, rzekł Bertrand, lecz ta przysięga dotyczy tylko poddanych angielskich.
 — Dobrze zrozumiane, odrzekł kapitan.
 — Zgoda.
 — Jesteśmy zadowolnieni. Jednakże....
 — Jednakże cóż? spytał Duguesclin.
 — Te drugie sto tysięcy?
 — Kapitanie jesteś bardzo przewidującym aby nie zrozumiéć, że armia udająca się na wojnę, potrzebuje skarbu.
 Bez wątpienia, rzekł Caverley.
 — I cóż! te piędziesiąt tysięcy talarów przeznaczone są na wpływ do kassy głównéj.
 — Dobrze! rzekł Caverley do swoich towarzyszy, ja to pojmuję, ale pięćdziesiąt tysięcy talarów dla kassy prywatnéj. Do kata! to zdalny człowiek.
 — Proszę cię mój dobry kapelanie, dodał Bertrand, napiszmy liścik do naszego dobrego Monarchy króla Francyi, któremu przeznaczam pięćdziesiąt tysięcy zostających wam talarów.
 — Ah! rzekł Caverley, otóż to co jest prawdzie piękne, a toż jabym nie uczynił tyle nawet i dla mego pana księcia Gallii.