Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/404

wszystko przy nas dwóch pozostanie, i że brat W. K. Mości nie będzie nawet wiedział, że miałem zaszczyt chwil parę z nim rozmawiać.
 — Więc czegóż pan żądasz?
 — Niczego nie żądam, dopóki nie będę pewny o tożsamości osoby, którą mam w rękach.
 — Wyobraźże sobie, że jestem rzeczywiście Królem i powiedz.....
 — Do czarta! czy sądzisz, Królu, że to co ci mam powiedzieć, skończy się w dwóch słowach? O nie! zanim to uzupełnię potrzebuję straży stosownéj dla Jego Wysokości.
 — Straży! alboż zamierzasz mnie trzymać jako niewolnika.
 — Taki jest mój zamiar przynajmniéj.
 — A ja powiadam ci kapitanie, że ani godziny więcéj tu nie zostanę, choćby to miało mnie kosztować połowę mego królestwa...
 — O zapewne że tyle będzie kosztować W. Wysokość i to wcale nie dużo, ponieważ w tém położeniu mniej więcéj można utracić wszystko.
 — Oznacz więc cenę, zawołał niewolnik.
 — Namyśl się mój Królu, rzekł obojętnie Caverley.
 Doh Pedro, jak się zdawało, robił nad sobą wielkie usiłowania, i nie odpowiadając ani słowa, usiadł przy ścianie namiotu, odwróciwszy się od kapitana.
 Ten zdawał się ciężko rozmyślać, poczem po chwili milczenia: