Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/406

 — Ja sam znam się na nich, mój Królu.
 — Zgoda, przybliż się Mothrilu, rzekł Król, dając znak zbliżenia się Maurowi; wszak słyszałeś?
 — Słyszałem, Królu, odrzekł Maur, wyciągając z szerokich spodni długą sakwę, przez którą połyskiwały różnokolorowe klejnoty.
 — Przygotuj pokwitowanie, rzekł don Pedro.
 — Wszystko już jest gotowe, potrzeba tylko summę zamieścić.
 — A karta wolnego przejścia?
 — Pod spodem jest wypisana. Za wielki jestem sługa W. K. Wysokości, abym mu czekać pozwolił.
 Uśmiech gorączkowy przeszedł po ustach Króla. Przybliżając się do stołu czytał:
 „Ja podpisany Hugo de Caverley, dowódzca rot Angskrch...
 Król nie czytał ani słowa daléj, promień podobny do pioruna zaiskrzał mu w oczach.
 — Nazywasz się więc Hugo de Caverley?
 — Tak jest, odpowiedział awanturnik zdziwiony tą radosną oznaką, któréj na próżno usiłował odgadnąć przyczynę.
 — Więc ty jesteś dowódzcą awanturników Angielskich? mówił daléj don Pedro.
 — Nieomylnie.
 — Więc Mothrilu zbierz dyamenty do sakwy, i włóż ją do kieszeni.
 — A to dla czego?