Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/453

 Posłaniec skłonił się nie zsiadając z konia.
 — Zkąd przybywasz? zapytał Henryk.
 — Z Burgos.
 — Od kogo?
 — Od Króla don Pedra.
 — Don Pedro w Burgos! zawołał Henryk.
 — Tak M. Książe, odpowiedział poseł.
 Henryk i Bertrand spojrzeli na siebie wzajemnie.
 — I cóż więc żąda don Pedro? zapytał Książę.
 — Pokoju, odrzekł Arab.
 — Ho! ho! rzecze Bertrand, w którym uczciwość prędzéj mówiła, niż wszelki interes; otóż dobra wiadomość.
 Henryk zmarszczył brwi.
 Agenor drżał z radości, albowiem pokój była to dla niego sposobność uganiania się za Aissą i zbliżenia się do niéj.
 — I ten pokój, rzekł cierpkim głosem Henryk, pod jakiemi warunkami będzie nam udzielony?
 — Powiedz M. Książe, że go sobie życzysz równie jak i my, rzekł poseł, a Król, mój pan, łatwo przystanie na warunki.
 Tymczasem Bertrand namyślał się nad missyą otrzymaną od Króla Karola V., missyą, mającą na celu zemstę przeciwko don Pedrowi, i zniszczenie jego wielkich oddziałów.
 — Król nie możesz przyjąć pokoju, rzekł do Henryka, zanim nie odniesiesz znacznych korzyści.