Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/487

czasem utracisz, odzyskasz wkrótce przez wolne natchnienie twoich poddanych. Jeżeli nie przyjmie, wówczas pójdziemy naprzód! nie będziesz nic miał sobie do wyrzucenia, bo on sam swoją zgubę zgotuje.
 — Tak, rzecze z westchnieniem Henryk, ale czy znajdę raz jeszcze sposobność zniszczenia go?
 — Królu! rzecze Bertrand, co powiedziałem sumiennie, to i powtarzam. Człowiek chcący iść prostą drogą, nie powinien mówić sobie: być może, ta droga byłaby także prosta, zbaczając z jéj kierunku.
 — Niech tak będzie! rzekł Król zgadzając się na to przynajmniéj pozornie.
 — J. K. Mość jest o tém zupełnie przekonaną.
 — Tak, i bez cofnięcia się.
 — Nawet i bez żalu.
 — Oh! oh! rzecze Henryk, zawiele żądasz Konetablu.
 — Dam ci list otwarty dla zawarcia pokoju, a nie domagaj się więcéj.
 — Więc Królu, rzecze Bertrand, pozwól mi abym powiedział rycerzowi jak ma sobie postępować.
 — Nie zadawaj sobie tyle trudów, przerwał spiesznie Henryk. Sam wytłómaczę to wszystko Hrabiemu; a przytém, dodał po chwili, wiesz że mam mu jeszcze co do wyręczenia.
 — Bardzo dobrze, N. panie., rzekł Bertrand, kiedy