Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/507

spodziéwać iż posłuchasz z niejakim względem tego co ci mam powiedziéć?
 — Wszystko jestem ci winna i do ciebie przywiązana, odrzekła Aissa, patrząc się na Mothrila, jakgdyby chciała odgadnąć w jego oczach znaczenie tych wyrazów.
 — Czy życie jakie prowadzisz, podoba ci się? zapytał Mothril.
 — Jak to? rzecze Aissa, widocznie starając się zbadać cel tego zapytania.
 — Chcę wiedziéć czy ci się podoba żyć zamkniętą?
 — Oh! wcale nie, spiesznie odpowiedziała Aissa.
 — Chciałabyś więc zmienić swój stan?
 — Nie inaczéj.
 — Cóżby ci się podobało? Aissa zamilkła, gdyż to czego pragnęła nie mogła wyjawić.
 — Nie odpowiadasz mi? spytał Mothril.
 — Nie wiém co mam odpowiedzieć, rzekła.
 — Czyż nie lubiłabyś raczéj, mówił dalej Maur, biegać na rosłym koniu hiszpańskim, z gronem kobiét, jeźdców, psów i muzyki?
 — Bynajmniéj, nie tego ja pragnę; jednakże mając to co pragnę, lubiłabym i to, byle tylko...
 Niedokończyła mówić.
 — Byle tylko? zapytał z ciekawością Mothril.
 — Nic, odrzekła dumnie Aissa.