Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/511

 — Tak jest, Król; odpowiedział Mothril nachylając się.
 — Myśli mi dać miejsce opuszczone przez Maryę?
 — I jéj koronę.
 — Jak Maryi Padilli.
 — Donna Marya umiała tylko zyskać jéj przyrzeczenie, inna młodsza, zręczniejsza może ją otrzymać.
 — A z tą którą nie kochają co się stanie? zapytała pogrążona w myślach dziewica, przestając poruszać ziarna paciorków aloesowych oprawionych w złoto.
 — Oh! rzecze Mothril udając obojętność. Ona inne stworzyła szczęście: jedni powiadają że obawiała się wojen w jakie Król jest zamięszany, inni zaś, i to jest więcéj prawdopodobne, że kochając innego ma go wziąść za męża.
 — Jakiego innego? zapytała Aissa.
 — Rycerza z Zachodniego kraju, odpowiedział Mothril.
 Aissa wppdła w głębokie zamyślenie, ponieważ te kłamliwe słowa, odkryły jéj jak gdyby czarodziejską siłą, całą słodką przyszłość o jakiéj marzyła, a któréj przez niewiadomość lub bojaźń, nie śmiała podjąć zasłony.
 — Ah! tak, o tém mówią?... spytała w końcu rozweselona Aissa.
 — Tak, rzekł Mothril, i powiadają także, że Marya głosi dostawszy się na wolność. O! niechaj wy-