Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/533

 Zachęcenie było tak stanowcze, że Agenor w téj chwili się odwrócił.
 Istotnie, w pośród ciemnéj głębi jaskini; błyszczała jasna pręga, światełko wydane przez jakiś płomień przenikający w jaskinię przez szczelinę skały.
 Zdarzenie to mogłoby przestraszyć, każdego który w jednéj chwili nie zdoła się zastanowić.
 — Kiedy my nie mamy światła, to oni go mają, rzekł Musaron.
 — Co za oni?
 — A nasi sąsiedzi.
 — Więc sobie myślisz że twoja samotna jaskinia jest zamięszkana.
 — Ręczyłem tylko za tę, a nie za sąsiednią.
 — Jak to; wytłómacz się.
 — Zrozumiejże mnie pan: jesteśmy w rozpadlinie jednéj góry, a każda góra ma dwa boki.
 — Bardzo dobrze.
 — Uważaj pan tylko co ja mówię: ta jaskinia ma dwa wejścia. Przypadek zrządził, iż to odłączenie które widzimy, jest źle skupione. My weszliśmy tutaj od strony zachodniéj, a oni, od strony wschodniéj.
 — Ależ przecie co za oni?
 — Nic tego nie wiem. Zobaczmy, pan miałeś słuszność żeś mi nie pozwolił ognia rozniecić. Wierzę iż pan równie jesteś roztropny jak waleczny, i to jest nawet mało z méj strony powiedziane. Ale zobaczmy....