Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/557

 — Jesteś tego pewnym.
 — Ponieważ otoczony jest ziemi ludźmi, a nadewszystko, ma teraz złych doradzców: nie podobna mu się opiérać.
 — Otoczony złémi ludźmi?...
 — Bezwątpienia, poddani, przyjaciele, kochanki, Wszystko go zdradza, obdziera i popycha do zguby.
 — A cóż jego poddani?
 — Opuszczają go.
 — A jego przyjaciele?
 — Obdzierają go.
 — A jego kochanka? rzekła z wąchaniem się młoda kobiéta.
 — Jego kochanka prowadzi go do złego, odrzekł Agenor.
 Młoda kobiéta zmarszczyła brwi, i jak gdyby chmura przebiegła po jéj czole.
 — Zapewne pan chcesz mówić o Maurytance? rzekła.
 — O jakiéj Maurytance?
 — O nowym przedmiocie Króla.
 — Jak to? spytał Agenor z iskrzącém wejrzeniem.
 — Czy pan nie słyszałeś mówiących, że Król don Pedro szalenie jest zakochany w córce Maura Mathrila?
 — W Aissie! zawołał rycerz.
 — Pan ją znasz? zapytała?