Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/562

 — Więc mi pan przyrzekasz że jeżeli się dostaniesz, to i ja z tobą.
 — Na słowo rycerskie! przysięgam ci pani.
 — W zamian téj przysięgi, ja pana zaklinam abyś mi powiedział, czego byś najbardziéj w téj chwili pragnął.
 — Niestety! to czego sobie najwięcéj życzę, nie możesz mi pani uczynić?
 — Powiedz pan jednakże co to szkodzi?
 — Chciałbym zobaczyć Aissę i z nią pomówić.
 — Jeżeli ja dostanę się do miasta, będziesz ją pan widział i mówił z nią.
 — Dziękuję, oh! będę pani bardzo wdzięczny.
 — Kto wie czy pan nie więcéj dla mnie uczynisz.
 — Pani mi powracasz życie.
 — A pan więcéj jak życie, odrzekła nieznajoma z szczególnym uśmiechem.
 Ponieważ przy téj wymianie zwierzań, i zawarcia traktatu, zbliżano się do wioski na odpoczynek, piękna podróżna lekko skoczyła z konia Agenora, a że uważanoby szczególnym, towarzystwo chrześcijan i cyganów razem zgodzono się złączyć nazajutrz, na drodze mniéj więcéj o mile odległéj od wioski.